બાલમુકુંદ દવે ~ સોનચંપો * Balmukund Dave
સોનચંપો
રંકની વાડીએ મ્હોર્યો સોન રે ચંપાનો છોડ:
અમને ના આવડ્યા જતન જી !
ઊષર અમ ભોમકામાં શેનાં રે ગોઠે, જેનાં
નંદનવન હોય રે વતન જી ?
વજ્જરની છાતી કરીએ, તો ય રે દુલારા મારા !
ધીરે જીવન કોરે ઘાનાં ઘારાં જી !
કુવાને ઠાળે જેવા કાથી કેરા દોરડાના —
થોડે થોડે લાગે રે ઘસારા જી !
દેશ રે ચડે ને જેવો ભમતો અંધારે પન્થી
ગામની ભાગોળે સારી રાત જી !
ઘરની ઓસરીએ તેવી, ઠેબાં રે ખાતી તું વિણ
બાવરી બનેલી તારી માત જી !
બાવળની કાંટ્ય જેવી ભવની ભુલામણીમાં
આ રે કાંઠે ઝૂરે મા ને તાત જી !
સામે રે કાંઠે તારા દૈવી બગીચા, બેટા !
વચ્ચે આડા આંસુના અખાત જી !
~ બાલમુકુંદ દવે
પોતાના શ્વાસ ચાલતા હોય અને સંતાનના શ્વાસ આથમી જાય એનાથી કરૂણ ઘટના બીજી શી હોય શકે ? જેણે વેઠયું હોય એ જ જાણે ! કવિની પીડા આરપાર વીંધી જાય છે. કવિની આ જ પીડા ‘જૂનું ઘર ખાલી કરતાં’માં પણ ચિત્રિત થઈ છે. આ કાવ્ય ‘કાવ્યવિશ્વ’ પર જ વાંચી શકશો કવિ વિનોદ જોશીના આસ્વાદ સહિત (બાલમુકુન્દ દવે પર ‘શોધો’)
પ્રતિભાવો