લલિત ત્રિવેદી ~ સાવ સામે છો & આ સતત * Lalit Trivedi
યાને એક મંદિર છે
સાવ સામે છો તું, ઈશ્વર ! યાને એક મંદિર છે
આપણી વચ્ચે છે અંતર યાને એક મંદિર છે !
મેં મને પોતાને કંડારી ઘડેલો છે તને
જોઈ લે… એકેક પથ્થર યાને એક મંદિર છે.
બાપદાદાના સમયથી એક ખૂણો છે હજી
મારું પોતાનું જ આ ઘ૨ યાને એક મંદિર છે
ક્યાં સુધી ઈશ્વર છે તું ને ક્યાં સુધી નશ્વર છું હું
ક્યાં સુધી મારું મુકદ્દર યાને એક મંદિર છે
ક્યાંથી આ મધરાતમાં ખુશ્બૂ પૂજાના ફૂલ-શી
ક્યાંથી આ વગડે છે ઝાલર યાને એક મંદિર છે
એક દી’ જોયું કે મારામાં ય એક સૂરદાસ છે
એક દી’ જોયું કે ભીતર યાને એક મંદિર છે !
~ લલિત ત્રિવેદી
ક્યાં?
આ સતત તરવાનું ઘટે છે ક્યાં ?
માછલી જળમાં છટપટે છે ક્યાં ?
આપણે આજીવન ત્વચાકેદી
આંગળી સ્પર્શને વટે છે ક્યાં ?
ઠેસના રક્તની પીડા શી છે ?
વાગતું જાય છે, મટે છે ક્યાં ? ?
સૂર્ય ઊગવા સમું બને છે શું ?
પોપચાં તોય પટપટે છે ક્યાં ?
રોજ થાતી કથાના ભાવિક-શા
શ્વાસના હોંકારા ઘટે છે ક્યાં ?
~ લલિત ત્રિવેદી
બન્ને રચનાઓ ખુબ સરસ ખુબ ગમી
સરસ કવિતાઓ છે. ‘સૂર્યના ઊગવા સમું બને છે ક્યાં ‘ એવાતનો મર્મ સમજવા જેવો છે. અભિનંદન.
બંને ગઝલો માર્મિક, ખૂબ સરસ.
મર્મભેદી રચનાઓ
વાહ, સાહેબ…