શૂન્ય પાલનપુરી ~ શોધતો રહ્યો * Shoonya Palanpuri

આંસુમાં સ્મિત કેરી પ્રભા શોધતો રહ્યો !
મૃત્યુ મહી જીવનની અદા શોધતો રહ્યો !

દુઃખ શોધતો રહ્યો. હું વ્યથા શોધતો રહ્યો !
જીવનને માણવાની કલા શોધતો રહ્યો !

કૈં ચેન જો પડ્યું તો વ્યથાની પડી મને !
પીડા ઘટી તો કાળી ઘટા શોધતો રહ્યો.

એના અદલની લાજ હતી મારા હાથમાં,
પાપો કરીને હું જ સજા શોધતો રહ્યો !

ચમકી શક્યો ન શૂન્ય જે તારલિયો આભમાં,
આંસુ બની નયનમાં જગા શોધતો રહ્યો.

~ શૂન્ય પાલનપુરી

શૂન્યસાહેબની વાત વગર ગુજરાતી ગઝલની વાત અધૂરી છે. શૂન્ય સાહેબે જીવનના અનેક રંગો નિહાળ્યા હતા, અંગ્રેજ કવિ વોલ્ટર એવેજની જેમ શૂન્યસાહેબ પણ ખુમારીથી કહી શકે છે કે “ જીવનના અગ્નિ-સમીપમાં મેં બન્ને હાથ ગરમ કર્યાં છે… અર્થાત લ્હાવો લૂંટ્યો છે..”

એમનો સંદેશો હતાશા, નિરાશાનો નથી, મત્લા જ જુઓને  ‘આંસુમાં સ્મિતની પ્રભા’ ….. ‘મૃત્યુમાં જીવનની અદા’…  આભના તારા’ને આંખમાં આંસુ બનાવવાની કલા તો શૂન્ય સાહેબ જ કરી જાણે

મકરંદ દવેએ શૂન્ય સાહેબ માટે કહ્યું છે : “મહાકવિની વાણીમાં જીવતાં- જાગતાં લોહી માંસથી ભરેલાં પાત્રો રમતાં હોય છે, એમની વાણીમાં હંમેશાં સનાતન તત્વનું અનુસંધાન રહેલું હોય છે..”

~ પરબતકુમાર નાયી