શૈલેષ પંડ્યા ‘નિશેષ’ ~ પહેરે છે

કદીક એ ઝરણ, કદી પહાડ પહેરે છે,

કવિ શબદનું નીત લીલું ઝાડ પહેરે છે.

સૂરજ તણી નથી તમા કદી એ આંખને,

જે ચાંદથી ઉછીનો લઈ ઉઘાડ પહેરે છે.

એ આજ શોધવા જ નીકળ્યા છે છાંયડો,

અહમ્ તણા ઊંચા ઊંચા જે તાડ પહેરે છે.

શું સાચવે સબંધ એ નઝરની આશનાં,

નયન મહીં જે કાચની તિરાડ પહેરે છે.

તું દેને  લાજ ઢાંકવા ધજા તારી પ્રભુ,

જે મા શરીર ચીથરું જ માંડ પહેરે છે.

~ શૈલેષ પંડ્યા ‘નિશેષ’

છેલ્લો શેર કમાલનો થયો છે. એમ તો પહેલો અને ત્રીજો શેર પણ ખૂબસૂરત છે.

ગઝલના બંધારણ બાબત જાણકારો કહી શકે.