સિલાસ પટેલીયા ~ દૂરાતિદૂર એ પંખી * Silas Patelia

પંખી

દૂરાતિદૂર એ પંખી ઊડી આવી બેઠું
મારા ખભા પર, શાંત-મૌન!

છતાં એની આંખોમાંથી
દૂરના દરિયાનાં મોજાં ઘૂઘવતાં,
એની કથા કહેતાં મારા ખભે
અથડાતાં’તાં…

એની બિડાયેલી પાંખોમાં
ધોધમાર વરસાદ
કાળઝાળ તલવારધાર ઉનાળો
ને હિમછાયો શિયાળો –
મને એની યાત્રા કહેતા હતા

કોઈ ઋષિની વાણી જાણે વહેતી હતી
ને એમાં હું નિમગ્ન!
થોડી વાર આમ બેસી
એ ઊડી ગયું
છતાંય એ મારા ખભા પર જ છે!

~ સિલાસ પટેલિયા

પંખીની ઉડાન જેવું હળવુંફૂલ અને મૌન વાણી જેવું મર્મીલું.