ગની દહીંવાલા ~ બે ગઝલ * Gani Dahiwala

લઇને આવ્યો છું 

હૃદયના ભાવ, પાંખે કલ્પનાની લઇને આવ્યો છું 
સિતારાઓ ! સુણો કથની ધરાની લઇને આવ્યો છું

હજારો કોડ, ટૂંકી જિંદગાની લઇને આવ્યો છું
સમય થોડો અને લાંબી કહાની લઇને આવ્યો છું

સમયની પીઠ પર બેસી વિહરનારા ભલે રાચે
તમન્ના હું સમયને દોરવાની લઇને આવ્યો છું

તૃષાતુર વાટ ! તારે મારી પાછળ દોડવું પડશે
ભર્યાં છે નીર છાલામાં, એ પાની લઇને આવ્યો છું

જગત-સાગર, જીવન-નૌકા, અને તોફાન ઊર્મિનાં
નથી પરવા, હૃદય સરખો સુકાની લઇને આવ્યો છું

ઊડીને જેમ સાગર-નીર વર્ષા થઇને વરસે છે
જીવન ખારું, છતાં દ્રષ્ટિ કળાની લઇને આવ્યો છું

‘ગની’, ગુજરાત મારો બાગ છે, હું છું  ગઝલ-બુલબુલ
વિનયથી સજ્જ એવી પ્રેમ-બાની લઇને આવ્યો છું  

~ ‘ગની’ દહીંવાલા (17.8.1908 – 5.3.1987)

લાગે છે

નર્યું પાણી જ મારા દર્દનો ઉપચાર લાગે છે,
રડી લઉં છું, મને જ્યારે હૃદય પર ભાર લાગે છે.

દિવસ તો જિંદગીના આંખ મીચીને કપાયા પણ,
ઉઘાડી આંખથી રાતો કપાતાં વાર લાગે છે.

મને બેસી જવા કહે છે, ઊઠે છે દર્દ જ્યાં દિલમાં,
હૃદયમાં દર્દ-રૂપે દર્દનો દેનાર લાગે છે.

હૃદયની આશને ઓ તોડનારા ! આટલું સાંભળ,
કમળ આ માનસરમાં ફક્ત એક જ વાર લાગે છે.

રુદનની ભીખ માગે છે પ્રસંગો જિંદગાનીના,
કરું છું દાન તેને જે મને હકદાર લાગે છે.

સનાતન રૂપ મારી કલ્પનામાં પણ નહીં આવ્યું,
જીવન કવિતા ! મને તું બુદ્ધિનો વ્યાપાર લાગે છે.

‘ગની’ વીતેલ જીવનનાં સ્મરણ તાજાં થયાં આજે,
ફરી ખખડાવતું કોઈ હૃદયનાં દ્વાર લાગે છે.

~ ‘ગની’ દહીંવાલા (17.8.1908 – 5.3.1987)