ઉદયન ઠક્કર ~ ફેન્સી ડ્રેસ * Udayan Thakkar

ચાલીસ વરસે અમે શાળાના મિત્રો મળ્યા,

ફેન્સી ડ્રેસ પાર્ટીમાં

કોઇ મિંયા ફૂસકી બનેલો, કોઇ તભા ભટ્ટ

નટુ હેડમાસ્તર, સુજાતા સિંડ્રેલા

અને હું ? ખૂંધિયો રાક્ષસ

ઝાઝો મેક અપ નહોતો કરવો પડ્યો, જો કે

‘યાદ છે પે’લો બાથરૂમ? પહેલે માળ?

દીવાલ પર લીટી તાણેલી ને લખેલું

તમારો ફૂવારો અહીં સુધી પહોંચે તો બંબાવાળા બનો

આ નટુ !! માસ્તરે તતડાવેલો

ચોપડી કોરી કેમ ?

તો કહે : સર તમે પાટિયા પર લખ્યું

મેં ચોપડીમાં લખ્યું

તમે લખેલું બધું ભૂંસી નાખ્યું…

નટુ કોકોકોલાની બાટલી દાંતથી ખોલતો

આજે હસવા જાય તો ચોકઠું બહાર આવે છે

દુષ્યન્ત આંક ને પલાખાં કડકડાટ બોલતો

એને પોતાનું નામ પણ યાદ નથી

સુજાતા સ્મિત કરે ને શરણાઇઓ ગુંજતી

હજી કુંવારી છે

હર્ષ તો હાઇજમ્પ ચેમ્પિયન

નવમે માળેથી કૂદ્યો

મેનકા બ્લાઉઝ પર પતંગિયાનો બ્રોચ પહેરતી

હવે એને એક સ્તન છે

બાર વાગ્યા સુધી ચાલી પાર્ટી

ફેન્સી ડ્રેસ પાર્ટી

થોડીક પળો માટે અમે

બાળપણ પહેરીને મરણને છેતર્યું.

~ ઉદયન ઠક્કર

ચિત્રાત્મક અને હલબલાવી મૂકતું કાવ્ય.

બાળપણના તોફાનો આંખ સામે એક પછી એક દૃશ્ય બનતાં જાય છે….

દરેક મજાની વાત બીજી પંક્તિમાં કરુણતા છલકાવે છે

અને આખરી પંક્તિ…. જીવનના સત્યને કલાત્મક – કવિતાત્મક શૈલીએ લખલખું આવી જાય એમ  ચીતરે છે.

સલામ કવિ !