કવિ રક્ષા શુકલનાં બે કાવ્યો

હે ઈશ્વરજી ~ રક્ષા શુક્લ

આપો આપો મુખડું આપો

હે ઈશ્વરજી, કરું કવિતા, ધોવા મારે સઘળા પાપો

આ જ લગી ક્યાં ચાખ્યાં ‘તાં મેં શબદ નામના બોરા

કાગળ, કીત્તો, ખડિયો આજે હાથવગાં ને ઓરાં

હાડચામમાં લોહી બદલે ભળ્યાં શાહીના ફોરાં  

વાતું માંડે હવે ટેરવા ક્યાંથી કાગળ કોરા

હે ઈશ્વરજી વગર હલેસે બારાખડીમાં તરે તરાપો

આપો આપો, મુખડું આપો.

હું તો ક્યારામાંથી કૂદી સીધી નભને અડવા

લાગ્યા સૂરજ-ચાંદ મને તો મારામાંથી જડવા

માણસ ઠાલું મલકે ત્યાં તો કેફ લાગતો ચડવા

પરપોટાના પોત ઉપર હું બેઠી ગીતો ઘડવા

હે ઈશ્વરજી મઘમઘ શ્વાસો, એને છાતી સરસા ચાંપો

આપો આપો, મુખડું આપો.  

~ રક્ષા શુક્લ

કવિતાસર્જનનો કેફ કેવો હોય છે ? ગૃહસંસારની જવાબદારીમાંથી થોડી હળવાશ મળતાં ઘણી સ્ત્રીઓ સરસ મજાનાં કવિ તરીકે બહાર આવે છે. એમને જાણે ‘રામ-રમકડું જડિયું’ જેવો અનુભવ થાય છે. અચાનક જીવનમાં નવા મેઘધનુષો પ્રગટી ઊઠ્યા હોય એવું અનુભવાય છે. જુઓને કવિતા ન સૂઝે એના ઉપર પણ ગીત લખાયું છે. કેવું સરસ ! અલબત્ત બીજ હોય તો જ છોડ કોળે એ વગર શક્ય નથી, એ ય ખરું !

*****

એક સપનું ~ રક્ષા શુક્લ

એક સપનું સાવ બોગસ નીકળ્યું,
એ પછી આંસુય ચોરસ નીકળ્યું.

કેમ આ દરિયો અચાનક ઊછળે?
આંખનું જળ એમ ધસમસ નીકળ્યું.

શૂન્યતા મહેમાન થઈ આવી ચડી,
કાગડાનું વેણ ફારસ નીકળ્યું.

ના કદી એણે મને દર્પણ ધર્યું,
એક જણ નખશિખ સાલસ નીકળ્યું.

પાન સાથે બિંબ પણ એનું ખર્યું,
વૃક્ષનું સાક્ષાત્ વારસ નીકળ્યું.

એક ટીપાંએ ભરી મુઠ્ઠી હવાની,
એ નર્યું જળકૃત સાહસ નીકળ્યું.

એમના સ્વરમાં જ સાંભળવું હતું,
ગીત એનું દોસ્ત, કોરસ નીકળ્યું.

– રક્ષા શુકલ  

રક્ષાબહેનની ગીતો પર હથોટી છે અને આ ગઝલ પણ જુઓ… લગભગ બધાં જ શેર શેરીયતથી ભરપૂર… ‘એક જણ નખશીખ સાલસ નીકળ્યું’ – શેર કવિનો આયનો છે. પોઝિટીવીટીથી ભરપૂર પ્રકૃતિ ધરાવતા કવિની પોતાની સાલસતા અહીં પ્રતિબિંબાય છે. તો પરપોટાને દર્શાવવા પાણીના ટીપાને હવાને મુઠ્ઠી ભરતું દર્શાવવું એમાં કાવ્યાત્મકતા કેવી ઊઘડે છે !