કૈલાસ પંડિત ~ દીકરો મારો & તારી ઉદાસ * Kailas Pandit * સ્વર મનહર ઉધાસ

દીકરો મારો લાડકવાયો

દીકરો મારો લાડકવાયો દેવનો દીધેલ છે,
વાયરા જરા ધીરા વાજો એ નીંદમાં પોઢેલ છે…

રમશું દડે કાલ સવારે જઈ નદીને તીર,
કાળવી ગાયના દૂધની પછી રાંધશું મીઠી ખીર,
આપવા તને મીઠી મીઠી આંબલી રાખેલ છે…

કેરીઓ કાચી તોડશું અને ચાખશું મીઠા બોર,
છાંયડા ઓઢી ઝુલશું, ઘડી થાશે જ્યાં બપોર,
સીમ વચાળે વડલા ડાળે હીંચકો બાંધેલ છે…

ફૂલની સુગંધ, ફૂલનો પવન, ફૂલના જેવું સ્મિત,
લાગણી તારી લાગતી જાણે, ગાય છે ફૂલો ગીત,
આમ તો તારી આજુબાજુ કાંટા ઊગેલ છે…

હાલકડોલક થાય છે પાંપણ, મરક્યા કરે હોઠ,
શમણે આવી વાત કરે છે, રાજકુમારી કો’ક,
રમતાં રમતાં હમણાં એણે આંખડી મીંચેલ છે…

દીકરો મારો લાડકવાયો દેવ નો દીધેલ છે,
વાયરા જરા ધીરા વાયજો એ નીંદમાં પોઢેલ છે…

~ કૈલાસ પંડિત

કાવ્ય : કૈલાસ પંડિત * સ્વરાંકન અને સ્વર : મનહર ઉધાસ

ઉદાસ આંખમાં

તારી ઉદાસ આંખમાં સ્વપ્નાં ભરી શકું
મારું ગજું નથી કે તને છેતરી શકું

મેંદી ભરેલા હાથમાં એવી ભીનાશ ક્યાં
તરસ્યા થયેલા હોઠને ભીના કરી શકું

તારી હવે તો દૂરતા રસ્તા વિનાની છે
એના વિના હું કઇ રીતે પાછો ફરી શકું ?

આવું મળું ને વાત કરું એ નસીબ ક્યાં ?
કહેવાને આમ સાત સમંદર તરી શકું

‘કૈલાસ’ હું તો એકલો નીકળીને જાત પણ
ભેગા થયા છે લોક તો હું શું કરી શકું ?

~ કૈલાસ પંડિત