મીનાક્ષી ચંદારાણા ~ હવે આપો રજા અમને * Minaxi Chandarana

પરીને દેશ સરવું છે, હવે આપો રજા અમને!
વગર પાંખે પ્રસરવું છે, હવે આપો રજા અમને !

નથી કોઈ સ્પષ્ટ કારણ ભાગવાનું, કંઈ નથી અગવડ
સ્વરૂપ નોખું જ ધરવું છે, હવે આપો રજા અમને!

ઘણાંએ તપ કીધાં પોતીકી પળને પામવા માટે
હવે બસ ત્યાં જ ઠરવું છે, હવે આપો રજા અમને!

ઉબડખાબડ ને ઝાડી ઝાંખરામાં, કંટકો વચ્ચે
ઝરણની જેમ ઝરવું છે, હવે આપો રજા અમને !

મળ્યું છે એમ ઉડવું…. આંબતાં પહેલાં જ પટકાવું
ને સોંસરવા નીસરવું છે, હવે આપો રજા અમને !

~ મીનાક્ષી ચંદારાણા

અહીં દેખીતી રીતે વાત મુક્તિની છે, જ્યાં છે, જેમ છે, તેમાંથી છૂટવાની છે. પંક્તિએ પંક્તિએ નારો ગૂંજે છે, ‘હવે આપો રજા અમને..’ રજા માંગવાના ક્યા ક્યા કારણો છે? તો કવયિત્રી કહે છે, ‘નથી કોઈ સ્પષ્ટ કારણ ભાગવાનું, કંઈ નથી અગવડ..’ કારણ એ કે ‘ઝરણની જેમ ઝરવું છે’, મનગમતી રીતે મોજ પડે એ કરવું છે..

કોઈ પણ સ્ત્રીને આ કલ્પના જ સુખ આપી જાય કેમ કે પોતાના ઘર, સંસાર અને સગાંસંબંધીઓ તરફની જવાબદારીઓમાં મોટેભાગે એ એટલી બધી ફસાયેલી રહે છે કે ન પૂછો વાત! પણ રજા માંગવાના આ બધાં કારણૉ વેલિડ હોવાં છતાં મુખ્ય અને સૌથી વજનદાર કારણ છે, ‘પોતીકી ક્ષણને પામવાની તરસ’ !!

પોતીકી પળને પામવાની તરસ એ આ ગઝલનું હાર્દ છે.  એવો સમય કે જ્યારે એ માત્ર પોતાની સાથે જ હોય. એ ખુદમાં જ ખોવાયેલી રહી શકે. એ સમય, માત્ર અને માત્ર એનો પોતાનો હોય.. પોતીકા સમયનો ઉઘાડ માત્ર સ્ત્રીના જીવનમાં જ નહીં, એની આસપાસ જીવનારા સૌને માટે અજવાળું પાથરી જાય છે. નાનકડી આ ગઝલમાં સમસ્ત સ્ત્રી જગતની સંવેદનાઓ હળવાશથી પણ સ્પર્શી જાય એવી રીતે વ્યક્ત થઈ છે.