વર્ષા પ્રજાપતિ ‘ઝરમર’ – ઘટમાં ગુંજે

ઘટમાં ગુંજે ઝીણું જંતર, ઘટની બહાર ઢોલ નગારા

અગમપંથની ગત જાણે જે, એને અંતર હો અજવાળા 

નાદ અનાગત સુણે સૃષ્ટિનો, પ્રેમ થકી જે પહોંચે ભીતર

પિંડ મહીં જે વિહરે ચેતન, એ જ વિહરતો બાવન બારા

શ્વાસ લગોલગ પરખાતો, નિજ દેહ તણો છે સ્વામી ‘દૃષ્ટા’

ગુરુવચન પામી આચરતો, એ નર  તોડે કરમના તાળા

‘ભોગ’ કરાવે જીવનબંધન, યોગ અપાવે જીવનમુક્તિ 

‘સ્વધર્મ’નો જે મારગ સાધે, એ સતસંગી સૌથી ન્યારા

સ્થિરબુદ્ધિ તો અલખના દેશે, ત્રિગુણ દેખી વેશ ભજવતા

સુરતા જેની હરિવર સાથે, ધરે ધ્યાન નિત જપ-તપ-માળા….

– વર્ષા પ્રજાપતિ ‘ઝરમર’

કાવ્ય તો અંદરના અજવાળા પ્રગટ કરતી ભાષા છે. વિષયની પસંદગી કવિની પ્રૌઢિ બતાવે છે અને એ સાહિત્યનો કયો પ્રકાર છે કે એમાં કલા કેટલે પહોંચી છે એ ક્યારેક ગૌણ બની જાય છે. આ વિષય પર ઘણું લખાઈ ચૂક્યું છે, ચિંતનોના દરિયા ઉછળ્યા છે અને તોય એમાં સાચા અર્થમાં પ્રવેશનારા અને પામનારા તો જૂજ. અહીં મૂળ વાત આ દિશા દેખાવાની છે, ભલે પામતાં જન્મો વહી જાય પણ દૃષ્ટિ જવી એય મોટી વાત છે. ઘણી નાની વયની કવયિત્રીને આવી રચના આપવા બદલ પ્રેમ અને પ્રેમ…

સાભાર : ‘મોરપીંછને સરનામે’  કાવ્યસંગ્રહ 

24.11.2020