લતા હિરાણી ~ અગાશી * શ્રી સુમન શાહની તંત્રીનોંધ સાથે * Lata Hirani * Suman Shah

અગાશી 

બચપણમાં અગાશી 
અમારી પાક્કી દોસ્ત હતી

પરોઢનો કૂણો ઉજાસ 
સૂર્યની પાંખે ઉતરી આંખોમાં અંજાતો
રાત્રે ચાંદામામાનું સ્મિત 
અને તારલાઓનો કૂણો સ્પર્શ
હળવેકથી અમારી પાંપણો બીડી દેતો
શરદપૂનમની રાતે 
ચાંદનીના રુમઝુમતા અજવાળે
સોયમાં સાત વાર દોરો પરોવ્યા પછી  
મા દૂધપૌંઆ આપતી.

પછી અમે શહેરમાં આવ્યા 
ચારેકોર આંખો આંજી દેતી રોશનીમાં 
પેલું હુંફાળું અજવાળું 
ને નમણું અંધારું 
ક્યાંક ખોવાઇ ગયા

સૂર્ય, ચંદ્ર અને રાતે ક્યાંય સુધી 
અમારી સાથે વાતો કરતા’તા 
એ તારલાઓ
અમે અમારા બાળકોને 
પ્લેનેટોરિયમમાં બતાવ્યા

અમે ખુશ હતા 
અમારા બાળકોને અમે બ્રહ્માંડ બતાવ્યું 
અને ખબરેય ન પડી
ક્યારે અમે અમારી તેજ આંખો 
શહેરને ભેટ ધરી દીધી !!

રીટર્ન ગીફ્ટનો અહીં રિવાજ ખરો ને !!
ધીરે ધીરે 
શહેર પાછું વાળી રહ્યું છે 
ગામનું અંધારું
અમારા બાળકોની ફીકી આંખોથી……

~ લતા હિરાણી

પદ્ય > 3-2022 માં પ્રકાશિત

મારા કાવ્ય ‘અગાશી’ માટે વિદ્વાન સાહિત્યકાર શ્રી સુમન શાહની તન્ત્રીનોંધ : (સાહિત્યિક સંરસન 3)

૨ : ‘બચપણમાં અગાશી’

આ એક એવી રચના છે જેમાં પ્રતીકાર્થો કરવાની જરૂરત નથી. ગામ અને નગરપ્રવેશ પછી શું થયું એની સરળ શબ્દોમાં વાર્તા માંડતા કાવ્યકથકની અભિવ્યક્તિથી ભાવક ખુશ થઈ શકે છે. એને ઇચ્છા થાય, તો ધીરે ધીરે / શહેર પાછું વાળી રહ્યું છે / ગામનું અંધારું / અમારાં બાળકોની ફિક્કી આંખોથી’ -વિશે વધુ વિચારી શકે છે. એ સ્વવિચાર પણ એને ખુશ કરી દેશે.