ભાવેશ ભટ્ટ ~ જેટલા રસ્તા ઉપર
જેટલા રસ્તા ઉપર ખાડો બન્યો સૌની સાથે આપણો નાતો બન્યો જીંદગીમાં એને કૈં બનવું હતું છેવટે એ કોઈનો હાથો બન્યો ઘાવ સાથે બેઉનો સંબંધ છે તું બન્યો પથ્થર ને હું પાટો બન્યો સૂર પોતીકો મળ્યો ના જ્યાં સુધી હર જનમમાં...
જેટલા રસ્તા ઉપર ખાડો બન્યો સૌની સાથે આપણો નાતો બન્યો જીંદગીમાં એને કૈં બનવું હતું છેવટે એ કોઈનો હાથો બન્યો ઘાવ સાથે બેઉનો સંબંધ છે તું બન્યો પથ્થર ને હું પાટો બન્યો સૂર પોતીકો મળ્યો ના જ્યાં સુધી હર જનમમાં...
મારો તો કાયમ આ રીતે દા’ડો ભરાય છે હું થાઉં છું ખાલી અને ખોબો ભરાય છે. એને ફિકર પાણીની ક્યાં સ્હેજે રહી હવે ! ચીસોથી એના ગામનો કૂવો ભરાય છે. અંગત અદાવત આંસુ સાથે થાય છે પછી જયારે ઉછીના સ્મિતથી...
પ્રતિભાવો