Tagged: કુમારપાળ દેસાઈ

મૂક વાતાયન મહીં ઊભી હતી શ્યામા. ગાલનાં અતિ સૂક્ષ્મ છિદ્રોથી પ્રવેશી લોહીની ઉષ્મા મહીં સૂતેલ આકુલતા નરી સૂર્ય સંકોરી ગયો. માધુર્ય જન્માવી ગયો. ઉન્નત સ્તનોને અંગુલિનો સ્પર્શ જેવો એવી સ્મૃતિ શી લોહીમાં થરકી ગઈ ! * ઉદરમાં અષાઢનું ઘેઘૂર આખું...