ઉદયન ઠક્કર ~ અહીં મેં & ગુમાઈ છે

🥀 🥀

*વ્યથા સંભળાવી લીધી*

અહીં મેં પ્રથમ મેઘને વ્યથા સંભળાવી લીધી
અને ત્યાં પ્રિયાએ તરત તાડપત્રી લગાવી દીધી

નયન ગમે તો નયન, હૃદય ગમે તો હૃદય,
હવાફેર માટે તને જગા બે બતાવી દીધી

એ તો હસ્તરેખાઓનું નસીબ જોર કરતું હશે
હથેળીમાં લઈ એમણે હથેળી દબાવી લીધી

કોઇ પહેરી કંકણ ફરે કોઈ કુંડળોને ધારે
અમે કંઠી વરસાદની ગળામાં સરાવી લીધી

કે વરસાદના નામ પર તો કૈં કૈં અડપલાં થયાં
નદીએ વગર હકની જમીનો દબાવી લીધી

બે આંખોના ગલ્લા પર ધસારો થયો દૃશ્યનો
વરસભરની આવક જુઓ પલકમાં કમાવી લીધી

આ વરસાદમાં જાતનું થવાનું હતું તે થયું
જરા ઓગળી ગઈ અને વધી તે વહાવી લીધી

~ ઉદયન ઠક્કર (28.10.1955)

હળવાશ અને હળવાશ…..

મેઘને વ્યથા સંભળાવતા પ્રેમીની પ્રિયતમા તાડપત્રીની આડશ ઓઢી લે….   

નયન અને હૃદય… પ્રિયાને હવાફેર માટેની જગ્યા…..

નદી અણહકની જમીન દબાવી લે

આંખોના ગલ્લા પર દૃશ્યોનો ધસારો થાય…

કવિતામાં જાત ઓગળી જાય અને વહી પણ જાય… વાહ કવિ    

🥀 🥀

*ગુમાઈ છે*

ગુમાઈ છે ગુમાઈ છે ગુમાઈ છે,
કોન્વેન્ટ સ્કૂલનાં કંપાઉન્ડમાંથી,
સંચાલકો અને માતા-પિતાની,
બેદરકારીને કારણે,
પલક મીંચવા-ઉઘાડવા વચ્ચેની કોઈ ક્ષણે…..
ગુજરાતી
વાંચતી–લખતી એક આખી પેઢી.

ઓળખવા માટે નિશાની : કાનુડાએ
કોની મટકી ફોડી ? –એમ પૂછો તો કહેશે,
જેક એન્ડ જિલની…..

ગોતીને પાછી લાવનારને માટે,
ઇનામ…
એકેય નથી.
કારણ કે એ હંમેશને માટે ગુમાઈ ચૂકી છે.

~ ઉદયન ઠક્કર

ગુજરાતી માધ્યમમાં ભણતાં બાળકો હજી ગામડામાં છે. પણ શહેરોમાં ? ગામડાં ખાલી થતાં જાય છે અને શહેરો ઊભરાતા જાય છે એટલે ગુજરાતીમાં ભણતાં બાળકો શોધવા પડે એ ભવિષ્ય આજે તો સૌને દેખાઈ રહ્યું છે.

કવિએ હળવાશથી છતાંય વેધક રીતે આ વાત મૂકી છે. ક્યારેક એવા સમાચાર વાંચ્યાનું યાદ છે કે એક … સરકારી સ્કૂલમાં એડમિશન માટે લાઇન લાગે છે. માહિતી નોંધી નહીં લેવાનો અફસોસ છે. પણ એવુંયે ક્યાંક બને છે ખરું!