પરબતકુમાર નાયી ~ વેળ વીતે અને * Parbatkumar Nayi

વેળ વીતે

રેત-શીશીમાં સતત રેતી સરે ને વેળ વીતે.
ફૂલ જૂની યાદનાં ખીલે-ખરે ને વેળ વીતે.

લાખ દીવા ઝળહળે છે આજ અહીં મારા ઘરે, પણ
તારી મેડીનો ‘એ’ દીવો સાંભરે ને વેળ વીતે.

એક ડોસો બાંકડા પાસે, બગીચે, સાંજ ટાણે,
પીળાં પીળાં પાન મુઠ્ઠીમાં ભરે ને વેળ વીતે.

જીર્ણ થાતા ઓરડામાં એક ડોશી ઊઠી બેસી,
ભીંતે થાપા કંકુના જોયા કરે ને વેળ વિતે.

પૈડું સીંચી, આંખ લૂછી, દ્વાર પાસે, મોભ બેસે,
વેલડામાં ડૂસકાં આછાં તરે ને વેળ વીતે.

~ પરબતકુમાર નાયી ‘દર્દ’

નવા કવિઓમાં જેની કવિતામાં નવ્ય કલ્પનો, નવ્ય મંથનો તરત ઊડીને આંખે વળગે છે એવા કવિ….   

તું મને મળજે

વિસામો થઈ આ કપરી જિંદગીમાં બે ઘડી ફળજે,
ચરણને થાક લાગે એ સમયમાં તું મને મળજે !

કદી સૂરજ થવાનો ફંદ લઈ ફેરામાં ના પડતો,
જગતના કો’ક ખૂણે ટમટમીને ધૂળમાં ભળજે !

ચમનમાં રોજ ફરનારા, તને એક વાત કહેવી છે,
ભ્રમરના ગુંજનો વચ્ચે કળીની ચીસ સાંભળજે !

શરત એક જ છે દુનિયાની: અહીં જીવંત દેખાવું.
ભલે અંતિમ દશા આવે છતાં, પણ સ્હેજ સળવળજે !

નથી કિસ્સો હું તારી જિંદગીનો એ ખબર છે પણ,
લખે તારી કથા તો હાંસિયામાં ક્યાંક સાંકળજે !

~ પરબતકુમાર નાયી ‘દર્દ’

‘જગતના કો’ક ખૂણે ટમટમીને ધૂળમાં ભળજે !’ – જુઓ વાત જૂની પણ એને કહેવાનો અંદાજે બયાં ઓર