મધુકર રાંદેરિયા ~ લાગે છે

લાગે છે અવાચક થૈ ગઈ છે કલબલતી કાબર બહાર બધે,

ન્હૈ તો અહીં એકીસાથે આ શાયરના અવાજો શા માટે?

આકાશી વાદળને નામે આ વાત તમોને કહી દઉં છું,

કાં વરસી લો, કાં વિખરાઓ આ અમથાં ગાજો શા માટે?

મારો તો ઇરાદો છે ખાલી કવિતામાં કામણ પૂરવાનો,

ત્યાં રૂપની આડે ઘૂંઘટના બેઢંગ રિવાજો શા માટે?

આ જલતી શમાને ઠારો ના આ પરવાનાને વારો ના,

એ પ્રેમની પાગલ દુનિયામાં વહેવારુ ઈલાજો શા માટે?

કોઈ કહેશો કે મયખાનાની શી હાલત છે સાચેસાચી,

‘પી’ પી’ કહેનારા બોલે છે આ ‘પાજો‘ પાજો‘ શા માટે?

દફનાઈ જવા દો ગૌરવથી એ જ્યાં જન્મે છે ત્યાં ને ત્યાં,

આંસુ ને નિસાસાની કાંધે મહોબતનો જનાજો શા માટે?

નમન નમનમાં હોય છે કે વધતોઓછો ફેર નકી,

ન્હૈ તો આ નમેલી નજરે અમને આપ નવાજો શા માટે?

આ દિલને તમારે માટે તો બચપણથી અનામત રાખ્યું છે,

આ સ્હેજ ઉમરમાં આવ્યાં કે આ રોજ તકાજો શા માટે?

આ વાત નથી છાનીછપની ચર્ચાઇ છે જાહેરમાં સઘળે,

શરમાળ કુસુમને કહી દો કે – ‘મધુકર‘નો મલાજો શા માટે?

 ~ મધુકર રાંદેરિયા  (3.4.1917)

 કવિના જન્મદિને સ્નેહવંદના