રીના મહેતા ~ ઘાસ

ઘાસ ~ રીના મહેતા 

વરસાદનું પાણી પી-પીને

પોચી પડી ગયેલી માટીવાળા

આ વિશાળ મેદાનમાં

ફેલાઈ ગયું છે ઘાસનું સામ્રાજ્ય

દૂર નજર પડે ત્યાં સુધી

ઘાસ જ ઘાસ.

અજાણી વેલીઓ એકમેકને વીંટળાઇ

રચી દે છે લીલી ટેકરી

ને એની પાછળ

ડહોળા પાણીમાં ઊભેલું કાળું ડુક્કર

જોતાં જોતાં

મારી નજર પડે તે પહેલાં જ એક ધોળું પંખી

લીલાશ વચાળે સફેદ લીટી ચીતરતું

ઊંચે ઊડી જાય છે

ને અગાસીનો દાદર ચઢી

ઘાસ જોવા ઊભેલી હું પણ

મને લાગું છું

ઊંચું માથું કરી આકાશે જોતું ઘાસ.

~ રીના મહેતા

લીલાછમ ઘાસની ભીનાશ અને નમણાશ લઈને આવેલું એક અછાંદસ…  ચોમાસા પછી તરત ઊગી નીકળેલા ઘાસને જોવાનું આહ્લાદક લાગે પણ એની સાથે ઘાસ બની ગયાનું ફિલ થવું એ તો અદભૂત…. રીના મહેતા પોતાના નિવેદનમાં લખે છે, ‘વર્ષોથી આ કવિતાઓ મારી ડાયરીમાં કેદ હતી. મારી અનુભૂતિ, કોઈ અંગત વસ્તુ જેવી…….. જે ક્ષણ કવિતા જેવી મળે, મારો હાથ મિલાવે, મને આલિંગનમાં લે, હું એમાં ઓગળું એટલે બસ – એ કવિતા… એમની કવિતાઓમાંથી પસાર થતાં આ અનુભૂતિ પમાય છે.

OP 15.9.22

આભાર

16-09-2022

આભાર બકુલેશભાઈ, જિતેન્દ્રભાઈ, મેવાડાજી, છબીલભાઈ અને સરલાબેન

‘કાવ્યવિશ્વ’ના સૌ મુલાકાતીઓનો આભાર

Sarla Sutaria

16-09-2022

ઘાસ જોતા જોતા ઘાસ થઈ ગયાની લાગણી જાગી, જાણે કે પ્રકૃતિ સાથે એકરૂપ થઈ ગયા! વાહ રીનાબેન, ખૂબ સુંદર રચના 👌

છબીલભાઈ ત્રિવેદી

15-09-2022

ખુબજ સરસ અછાંદશ કાવ્ય ખરેખર ઘાસ સાથે નુ તાદાત્મ્ય અદભુત અભિનંદન આભાર લતાબેન

સાજ મેવાડા

15-09-2022

પ્રકૃતિ સાથે એકરુપતા કવિ જ સાધી શકે, સરસ.

Jitendra m joshi

15-09-2022

વાહ ખૂબ ગમ્યું

Jitendra m joshi

15-09-2022

વાહ ખૂબ ગમ્યું

BAKULESH DESAI

15-09-2022

વાહ..રીના…બહુ સરસ…વર્ષગાંઠ નિમિત્તે પણ મારી અનેક શુભેચ્છાઓ.