મિત્ર રાઠોડ ~ સૌ ભલે

સૌ ભલે હરદ્વાર, મક્કા કે પછી કાશી ગયા,

પાપ ધોવાને અમે ગંગા નહિ તાપી ગયા.

ખુશ રહેવા એક કારણ, દુઃખ હજારો હોય છે,

હે પ્રભુ, કેવા આ લીટા હાથમાં છાપી ગયા.

તે લખ્યું’તું જે કંઈ, હું એ જ તો કરતો હતો,

તો પછી સૌ પાપ મારા માથે કાં આવી ગયા?

શું ઘડ્યો છે શિલ્પકારે નાક નકશો કોકનો,

કીધું એણે આ પ્રભુ છે ને બધા માની ગયા.

‘મિત્ર’ સૌ શ્રદ્ધાળુઓને આસથા છે એટલે

મંદિરોમાં જઈને લોકો કેટલું માગી ગયા !

~ મિત્ર રાઠોડ

સાચું કહ્યું કવિ, પાપ ધોવા ગામની નદી જ ગંગા !

સ્વરાંકન સરસ થયું છે… સ્વર પણ અસરદાર